Η ανάγκη ενός φορ και η «χρησιμότητα» της Μπόκα

Γράφει ο Αλέξης Σαββόπουλος

Ο Δημήτρης Σπανός το έθεσε αρκετά κομψά το θέμα της απόκτησης ενός ακόμη επιθετικού μετά το φιλικό με την Βέροια το οποίο είναι η αλήθεια δεν προσφέρεται για αξιόπιστα συμπεράσματα. «Αν θέλει ο Πρόεδρος να μας κάνει ένα δώρο θα γίνει μια ακόμη μεταγραφή» είπε αλλά η… καρδούλα το ξέρει πόσο θα ήθελε έναν ακόμη παίκτη στη γραμμή κρούσης δίπλα στους Διαμαντόπουλο-Καπνίδη. Ακόμη και στο χθεσινό φιλικό με την Βέροια των 18χρονων, φάνηκε ότι ο Άρης έχει θέμα στο εύκολο γκολ αφού τα δυο που σημείωσε στο πρώτο ημίχρονο κόντρα σε μια ενδεκάδα που αποτελούνταν από ποδοσφαιριστές της Κ19, προήρθαν το ένα από λάθος της άμυνας και το δεύτερο με πέναλτι ενώ απώλεσε και 3-4 ευκαιρίες.

Είναι πραγματικά περίεργο, να έχει γίνει για πρώτη φορά τα τελευταία χρόνια τέτοιος έγκαιρος και απόλυτα στοχευμένος μεταγραφικός σχεδιασμός και να μην έχει αποκτηθεί ένας επιθετικός αξίας που θα κάνει τη διαφορά. Καλή η άμυνα, η θωράκιση που υπήρξε στη μεσαία γραμμή και η σχετική πληρότητα στις υπόλοιπες θέσεις, αλλά την άνοδο τη δίνουν οι νίκες. Κοινώς τα γκολ. Κατανοώ απόλυτα τον Μυροφορίδη που είναι επιφυλακτικός αφού θέλει πρώτα να εξασφαλίσει ότι θα πληρώνεται το νυν ρόστερ για να υπάρχει ηρεμία στην ομάδα αλλά εδώ μιλάμε για μια ρεαλιστική ανάγκη της ομάδας που θα προσφέρει μια παραπάνω ασφάλεια και θα ελαχιστοποιήσει το ποσοστό του ρίσκου σε περίπτωση που η ομάδα μείνει ως έχει ως τον Ιανουάριο.

Άλλωστε το φετινό μπάτζετ των 900.000 ευρώ επιτρέπει μια υπέρβαση εφόσον μιλάμε για τον φορ. Κοινώς καλύτερα να τα… δώσεις τώρα και να αυξήσεις σημαντικά τις πιθανότητες ανόδου, κάτι που ισοδυναμεί με πολλαπλάσια έσοδα για να καλυφθούν τυχόν ανοίγματα, παρά μετά να κλαις πάνω από το… χυμένο γάλα. Επομένως είναι καθαρά θέμα Καρυπίδη. Ο Πρόεδρος του Άρη έχει αποδείξει ότι του αρέσουν τα… μπαμ αλλά φαίνεται φέτος να έχει μια αναστολή που έχει να κάνει με δυο ζητήματα. Πρώτον ότι καλείται να πληρώνει παράλληλα με το φετινό ρόστερ και τις αποζημιώσεις όσων έφυγαν και θέλει να είναι συνεπής απέναντι σε όλους, όπως του έχει ζητήσει μετ΄ επιτάσεως ο Μυροφορίδης. Δεύτερον φοβάται, όπως λέει, να μην δημιουργήσει οικονομική ανισορροπία στα αποδυτήρια αφού φέτος τα περισσότερα συμβόλαια είναι μικρά. Μέσα στην εβδομάδα θα γνωρίζουμε τι από όλα θα υπερισχύσει.

Το θέμα που εξιτάρει όμως από χθες τους φίλους του Άρη είναι αν θα ξαναδούν την Μπόκα στο Βικελίδης στις 27 Σεπτεμβρίου στο… ριμέικ του φιλικού που άφησε εποχή και ακόμη μνημονεύεται (και θα μνημονεύεται) ως η επιτομή της μαγικής ποδοσφαιρικής και οπαδικής βραδιάς. Είναι ένα φιλικό που το έχει ανάγκη ο Άρης για να θυμηθεί τα παλιά και να επανακαθορίσει το παρόν και το μέλλον του. Να δώσει το κίνητρο να επιστρέψει ο κόσμος μαζικά στο γήπεδο. Να ασχοληθεί εκ νέου η ποδοσφαιρική Ελλάδα και όχι μόνο με τον Άρη που συρρικνώθηκε τα τελευταία χρόνια. Να καταλάβουν όσοι απαρτίζουν την ομάδα ποιο είναι το πραγματικό της μέγεθος και ως τέτοιο να το αντιμετωπίζουν. Όχι φυσικά ότι θα αλλάξει η μοίρα του Άρη από ένα και μόνο φιλικό. Χρειάζεται ακόμη να γίνουν πολλά στην ομάδα για να αλλάξει επίπεδο. Μια τόνωση αυτοπεποίθησης όμως τη χρειάζεται ο οργανισμός που λέγεται Άρης…